Μία κινηματογραφική ερμηνεία του ομώνυμου ποιήματος του Μίλτου Σαχτούρη: Μία κοπέλα κοιτάζει έξω από το παράθυρό της. Η διάθεσή της προδίδει έναν εσωτερικό θρήνο. Αφού κλείνει το παράθυρο, ο "εσωτερικός" της κόσμος και ο "εξωτερικός" κόσμος αρχίζουν να σμίγουν. Ένα σμήνος πουλιών γεμίζει το ταβάνι της. Η καρδιά της εγείρεται και κινείται, αφήνοντας τη θέση της σε ένα ποίημα. Η αρχική μελαγχολία γίνεται "μία νύχτα όμορφη σα μέρα".