Ρίχνοντας μια ματιά στις ταινίες ας ξεκινήσουμε από τα ντοκυμανταίρ πού φέτος ήταν πάνω από το 1/3 της παραγωγής. Ανάμεσά τους υπήρχε μια πολύ αξιόλογη δουλειά, ίσως ή καλύτερη του Φεστιβάλ, ή ταινία Στα Τουρκοβούνια του Λευτέρη Ξανθόπουλου. Ο σκηνοθέτης αυτός (πού είχε εντυπωσιάσει με τις προηγούμενες ταινίες του Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης και Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα) μας δείχνει τι σημαίνει να ξέρεις καλά το θέμα πού χειρίζεσαι. Ή ταινία βασίζεται στις αφηγήσεις των κατοίκων των αυθαίρετων κτισμάτων της περιοχής, οι οποίοι διηγούνται πώς έφτασαν εκεί, τι περιπέτειες πέρασαν ώσπου να εγκατασταθούν και ποια είναι τα τωρινά τους προβλήματα. Η ταινία αρχίζει όπως πρέπει και κλείνει τη στιγμή πού πρέπει. Δεν υπάρχει τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπανίσιο. Το γενικό πλάνο με τα Τουρκοβούνια καί την Αθήνα από το ελικόπτερο πού κλείνει την ταινία, δείχνει εύστοχα τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες των Ιθυνόντων να διώξουν τους λιγοστούς κατοίκους της περιοχής, ενώ λίγα χιλιόμετρα παραπέρα ή ...

23ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣΔάφνες και φρύγανα (Β')Στο προηγούμενο τεύχος του Αντίπερα από μια γενική παρουσίαση της, κατά γενική παραδοχή, επιτυχημένης 23ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ, έστω κάτω από τα γνωστά προβλήματα της υλικής υποδομής, τον περισσότερο χώρο τον αφιερώσαμε -όπως τους άξιζε, άλλωστε- στις διαγωνιζόμενες ελληνικές ταινίες. Να κλείσουμε σήμερα το σημείο αυτό με τις ταινίες του Σπουδαστικού Τμήματος, επίσης διαγωνιζόμενες.του Δημήτρη ΧαρίτουΕνδιαφέρον, λοιπόν, παρουσίασαν το Καλή τάπα καρφίτσα (περίεργος ο συνειρμός τον οποίο προκαλεί ο τίτλος με το Καλή πατρίδα σύντροφε, την γνωστή ταινία του Λευτέρη Ξανθόπουλου), του Αλεξάνδρου Βούλγαρη και της αδελφής του Κωνσταντίνας Γιούπι - παιδιά του Παντελή Βούλγαρη (και της Ιωάννας Καρυστιάνη). Όλες μας οι ευχές για την πορεία τους. Σπαρταριστή καταγραφή -και αρκούντως για την ηλικία τους κυνική, γνώρισμα βέβαια περίπου γενικό της γενιάς τους -των ηθικοκοινωνικών ενδιαφερόντων (με κύριο άξονα τον έρωτα και τον ερωτι...