Ο Μάνος Παπαδάκης αφηγείται, με εύθυμο τρόπο, το χρονικό της δημιουργίας της ταινίας του: ¨ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ¨ που πραγματοποιήθηκε στα μέσα του 1999. Η έλλειψη χρημάτων, η αναζήτηση συνεργατών, τα επαγγελματικά προβλήματα, τα απρόοπτα στα γυρίσματα, οι χαρές και οι λύπες, οι διακρίσεις που ακολούθησαν, παρελαύνουν από τις σελίδες αυτές με τρόπο που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εγχειρίδιο του τι δεν θα πρέπει να κάνεις για να πετύχει η ταινία σου!Το κείμενο και οι φωτογραφίες είναι ελεύθερα δικαιωμάτων και μπορεί να τα χρησιμοποιήσει όποιος και όπως θέλει.Παρακάτω θα διαβάσετε αποσπάσματα του κειμένου.Καλή ανάγνωση.………………………………………..ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ…………………………………………………..Πριν καλά καλά κοπάσει ο θόρυβος για τις εξελίξεις στην εκπομπή, μαζευτήκαμε και αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε την τελευταία version του σεναρίου. Θυμάμαι ακόμη τον Λουκά και τον Δημήτρη να διαβάζουν την ιστορία και να βγάζουν περίεργους ήχους. Δεν ήταν θαυμασμός για το μεγάλο ταλέντο που είχαν μπροστά τους. Ήταν επειδ...

Εχω εκφράσει, πολλές φορές, σε κείμενα ή σε εισηγήσεις, τη διαπίστωση και την άποψη μου ότι, την τελευταία περίοδο, με αφετηρία το 1994, το επιπέδο των ταινιών μικρού μήκους έχει ανέβει πάρα πολύ. Κι αυτό συμβαίνει, τόσο με αυτές που παράγονται στην Ελλάδα, όσο και μ’ εκείνες που γυρίζονται στο εξωτερικό από νέους έλληνες κινηματογραφιστές, που πήγαν και σπούδασαν ή είναι μόνιμα εγκαταστημένοι – π.χ. ως παιδιά ή εγγόνια μεταναστών – σε χώρες του εξωτερικού, κυρίως της Ευρώπης ή της Βόρειας Αμερικής. Και το ποιοτικό επίπεδο των ταινιών, το βλέπουμε κι εφέτος, μένει αρκετά υψηλό, με μια μικρή, έστω, πτώση, ιδίως στις ταινίες μυθοπλασίας, και κάπως λιγότερο στις ταινίες του λεγόμενου σπουδαστικού τμήματος, ενώ το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει, στη χώρα μας, το τόσο ενδιαφέρον αυτό κινηματογραφικό είδος, αντιπροσωπεύεται από τέσσε...