18ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ 1ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΔΡΑΜΑΣτου Δημήτρη ΧαρίτουΔεν μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Το ενδιαφέρον το κέρδισαν οι ελληνικές ταινίες. Τις ξένες, όσες το αξίζουν, τις θαυμάζεις και αμέσως μετά στρέφεις με στοργή -ή οργή-το βλέμμα σου στο δικό σου καρακαξάκι. Και πώς να μεμψιμοιρήσεις όταν βλέπεις ότι από χρόνο σε χρόνο, καθώς μάλιστα ενισχύονται με τη δουλειά των Ελλήνων σπουδαστών σχολών του εξωτερικού, οι δικές μας μικρομηκάδικες ανεβάζουν την ποιότητα τους; Παραμένει, βέβαια, το χάσμα στο σπουδαστικό, εικόνα πιστή των εξοργιστικών συνθηκών κινηματογραφικής παιδείας που παρέχουν οι κατ' ευφημισμό ελληνικές κινηματογραφικές σχολές σε σύγκριση με τις ξένες. Ανοιχτό πρόβλημα αυτό και αμετάθετη -από χρόνια- η ευθύνη της Πολιτείας. Παραμένει πάντοτε η παρηγοριά από τον αιφνιδιασμό που πραγματοποιούν κάθε χρόνο κάποια απροσδόκητα ταλέντα που σε κάνουν να ξεχνάς ανεπάρκειες σχολών, εγχώριες μιζέριες και όλες εκείνες τις χρονίζουσες παιδικές ασθένειες της...

23ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣΔάφνες και φρύγανα (Β')Στο προηγούμενο τεύχος του Αντίπερα από μια γενική παρουσίαση της, κατά γενική παραδοχή, επιτυχημένης 23ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ, έστω κάτω από τα γνωστά προβλήματα της υλικής υποδομής, τον περισσότερο χώρο τον αφιερώσαμε -όπως τους άξιζε, άλλωστε- στις διαγωνιζόμενες ελληνικές ταινίες. Να κλείσουμε σήμερα το σημείο αυτό με τις ταινίες του Σπουδαστικού Τμήματος, επίσης διαγωνιζόμενες.του Δημήτρη ΧαρίτουΕνδιαφέρον, λοιπόν, παρουσίασαν το Καλή τάπα καρφίτσα (περίεργος ο συνειρμός τον οποίο προκαλεί ο τίτλος με το Καλή πατρίδα σύντροφε, την γνωστή ταινία του Λευτέρη Ξανθόπουλου), του Αλεξάνδρου Βούλγαρη και της αδελφής του Κωνσταντίνας Γιούπι - παιδιά του Παντελή Βούλγαρη (και της Ιωάννας Καρυστιάνη). Όλες μας οι ευχές για την πορεία τους. Σπαρταριστή καταγραφή -και αρκούντως για την ηλικία τους κυνική, γνώρισμα βέβαια περίπου γενικό της γενιάς τους -των ηθικοκοινωνικών ενδιαφερόντων (με κύριο άξονα τον έρωτα και τον ερωτι...