Συζήτηση με τούς: Λευτέρη Ξανθόπουλο- Χρήστο Βακαλόπουλο τον Οκτωβριο 1978.Χρήστος Βακαλόπουλος: Γιατί μια δεύτερη ταινία για τη μετανάστευση, μετά την Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης;Λευτέρης Ξανθόπουλος: Γνώρισα το Γιώργο γυρίζοντας τη Χαϊδελβέργη. Ήταν ο πρόεδρος της Κοινότητας. Ήξερα από την αρχή ότι θα χρειαζόμουν μια δεύτερη ταινία για να συμπληρώσω το θέμα μου. Στη Χαϊδελβέργη εξέταζα το μεταναστευτικό πρόβλημα μέσα από ένα συλλογικό όργανο: την Κοινότητα. Στη δεύτερη χρειαζόμουν την οπτική ενός ατόμου πού ξεκίνησε από το χωριό, πέρασε στην πρωτεύουσα του νόμου, από κει βρέθηκε αστός στη μητρόπολη και τέλος φυγαδεύτηκε στην ξενιτιά - την πορεία δηλαδή ενός μέρους των μεταναστών μας πού κουβαλούν ανακατωμένες όλες αυτές τις επιδράσεις των χώρων που βιώσανε και των τάξεων από τις όποιες πέρασαν. Το σενάριο της ταινίας με το Γιώργο βγήκε μετά από συζητήσεις 2-3 μηνών μαζί του κι από ένα υλικό 15 περίπου ωρών πού μαζεύτηκε στο κασετόφωνο. Στο τέλος υπήρξε απόλυτη συμφωνία ως προς τι...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΙΑΜΠΑΣΑΚΟΣ:«ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΛΗΘΙΝΟ: Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΑΓΙΑΣ»του Ηλία ΚανέληΔημήτρης Κουτσιαμπασάκος κέρδισε, ομόφωνα, το βραβείο του καλύτερου ντοκυμανταίρ στο φετινό Φεστιβάλ της Δράμας, Η ταινία του Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η γιαγιά μου σκόπευε τη ζωή μιας ενενηντάχρονης γερόντισσας -της γιαγιάς του- και, μέσω της αφήγησης της, θίγει ένα από τα σοβαρότερα οικολογικά προβλήματα του καιρού μας: το μεγάλο υδροηλεκτρικό φράγμα της ΔΕΗ σε μια περιοχή των Τρικάλων, που προοιωνίζεται την καταστροφή που θα επιφέρει η εκτροπή του Αχελώου. Τρυφερά, χωρίς καταγγελίες και διδακτισμούς. Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη: Γεννήθηκα σε χωριό. Έφυγα, σπούδασα, πάντα όμως έλεγα ότι δεν μπορώ να μην έχω συνέχεια στραμμένο το ενδιαφέρον μου σ' ό,τι συμβαίνει στο χωριό μου: και το δικό μου χωριό, και το απέναντι, πνίγονται, αφού 6α σκεπαστούν απ' τα νερό του φράγματος του Αχελώου. Απ' την άλλη μεριά, τηλεφωνούσα στο σπίτι της γιαγιάς μου, που έμενε συνέχεια εκεί, και μου 'λεγε: "Ήρθαν σήμερα να μετρ...