Φεστιβάλ Δράμας 2008. Τίποτα δε μπορεί να χαλάσει αυτό το πανηγύρι Δημήτρης Χαρίτος (αναδημοσίευση από το περιοδικό "μοτέρ" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου) Με αλλεπάλληλες, σχετικά σύντομες και αναμφίβολα ευεργετικές καταιγίδες μάς υποδέχθηκε η ακριτική Δράμα, την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, ημέρα που ξεκίνησε η 31η ελληνική και η 14η διεθνήςδιοργάνωση του δεύτερου στην τάξη και σπουδαιότητα θεσμικού φεστιβάλ κινηματογράφου στη χώρα μας. Και όλα έδειξαν και πήγαν πολύ καλά. Στο γνωστό παιχνίδι της τράπουλας, ο αριθμός 31 είναι ο ακραίος, κερδοφόρος βαθμός της παρτίδας. Ένας βαθμός παραπάνω στο άθροισμα των παιγνιόχαρτων που ο παίκτης έχει στο χέρι του, και, σύμφωνα με τη γλώσσα του παιχνιδιού, «καίγεται». Η αναφορά εδώ, προφανώς, έχει παιγνιώδη χαρακτήρα. Η κοινή λογική δεν συνηγορεί σε τέτοιου τρομολαγνικού χαρακτήρα προϊδεάσεις. Η πολύχρονη αυτή και πολλαπλά –όπως έχει αποδειχθεί– χρήσιμη (παιδευτική, κυρίως) διοργάνωση δεν κινδυνεύει από εσχατολογι- κή καταδίκη. Είπαμε...

Το ντοκιμαντέρ Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης γυρίστηκε την άνοιξη του 1976 στην περιοχή Χαϊδελβέργης Δυτικής Γερμανίας.Η ταινία προβλήθηκε το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου και τιμήθηκε με το δεύτερο βραβείο μικρού μήκους.Σε εκείνα τα πρώτα μετά-δικτατορικά χρόνια, τα σκοτεινά, η ταινία, που αναφέρεται στη ζωή των Ελλήνων μεταναστών εργατών, χαρακτηρίστηκε από την επιτροπή λογοκρισίας ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΔΙ' ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ.Το απαγορευτικό ίσχυσε και για την κρατική ΕΡΤ. Το ντοκιμαντέρ και ο σκηνοθέτης της μπήκαν στη μαύρη λίστα, που βεβαίως υπήρχε και ετηρείτο με φανατισμό, και το ίδιο κυνηγητό επαναλήφθηκε δυο χρόνια αργότερα με τον Γιώργο από τα Σωτηριάνικα.Σε μία από τις σκηνές της ταινίας, ο βιομηχανικός εργάτης της φωτογραφίας, με καταγωγή από τη Θεσσαλία, καταθέτει μπροστά στον φακό κομμάτια από τη ζωή του. Η συνέντευξη πλησιάζει στο τέλος της:... Για να ζει η οικογένεια μου στην Ελλάδα και να ζω εγώ εδώ, είναι μοναξιά γιατί αν φύγω και πάω κάτω δε...