Το ντοκιμαντέρ Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης γυρίστηκε την άνοιξη του 1976 στην περιοχή Χαϊδελβέργης Δυτικής Γερμανίας.Η ταινία προβλήθηκε το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου και τιμήθηκε με το δεύτερο βραβείο μικρού μήκους.Σε εκείνα τα πρώτα μετά-δικτατορικά χρόνια, τα σκοτεινά, η ταινία, που αναφέρεται στη ζωή των Ελλήνων μεταναστών εργατών, χαρακτηρίστηκε από την επιτροπή λογοκρισίας ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΔΙ' ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ.Το απαγορευτικό ίσχυσε και για την κρατική ΕΡΤ. Το ντοκιμαντέρ και ο σκηνοθέτης της μπήκαν στη μαύρη λίστα, που βεβαίως υπήρχε και ετηρείτο με φανατισμό, και το ίδιο κυνηγητό επαναλήφθηκε δυο χρόνια αργότερα με τον Γιώργο από τα Σωτηριάνικα.Σε μία από τις σκηνές της ταινίας, ο βιομηχανικός εργάτης της φωτογραφίας, με καταγωγή από τη Θεσσαλία, καταθέτει μπροστά στον φακό κομμάτια από τη ζωή του. Η συνέντευξη πλησιάζει στο τέλος της:... Για να ζει η οικογένεια μου στην Ελλάδα και να ζω εγώ εδώ, είναι μοναξιά γιατί αν φύγω και πάω κάτω δε...

Γιορτής «μικρομηκάδων» συνέχεια και τέλοςτου Δημήτρη ΧαρίτουΣτο προηγούμενο τεύχος του Αντί επιχειρήσαμε μια πρώτη προσέγγιση της φετινής διοργάνωσης του φεστιβάλ, όταν αυτή βρισκόταν ακόμα στα «μισά του πλου». Τώρα, μετά την απονομή των βραβείων και την εορταστική λήξη, μπορούμε να ολοκληρώσουμε την περιδιάβαση και το σχολιασμό των υπολοίπων ταινιών από εκείνες που παρουσιάζουν αξιολογικά στοιχεία, έστω και αν αυτά συνυπάρχουν και με αρνητικά.Σ’ αυτή την τελευταία περίπτωση, για να ξεκινήσουμε κιόλας, ανήκει η ταινία του Κωστή Μεγαπάνου, Νέα Τάξη. Το πομπώδες, ο μελοδραματικός εστετισμός, η υπερβολή συγκατοικούν με το ουσιαστικό, την καίρια δηλαδή στιγμή, καταλήγοντας σ' έναν κινηματογραφικό πολτό. Τελικά, απέμεινε η απορία για το τι καταδίκαζε και τι υπερασπιζόταν αυτό το πάτσγουωρκ προθέσεων. Και είναι κρίμα γιατί σημαντικό μέρος της κινηματογραφικής πρώτης ύλης είναι όντως σημαντικό. Αλλά και το Μια φωνή... μια πόλη..., του Σάββα Καρύδα, διασκευή του γνωστού μονόπρακτου του Ζάν Κοκ...