ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥΚυριακή, 23 Σεπτεμβρίου 2007«Δεν υπάρχει κείμενο παρά μόνο υποτυπώδεις σημειώσεις τίτλων… Όποιοι θέλουν ανάλυση ας απευθυνθούν σε περιοδικά τα οποία τα γράφουν. Προσωπικά δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω την τεχνική του να αναφέρομαι σε μία-μία ταινία. Δεν θέλω να υποκαταστήσω τον ρόλο της Κριτικής Επιτροπής, η οποία έχει δουλέψει κι είναι έτοιμη να πει ποιος είναι καλός, ποιος μέτριος, ή ποιος πρέπει να πάει σπίτι του. Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη σκέψη που είχα ήταν πώς εγώ που ανήκω σε μια γενιά αισθητά ξένη από την πλειοψηφία των ανθρώπων οι οποίοι πήραν μέρος στο φεστιβάλ αυτό, θα αξιολογήσω τη φετινή παραγωγή. Πάντα ισχύει αυτό το οποίο λένε και τα παιδιά μου… «δεν μας καταλαβαίνεις». Είναι δύσκολο να αποκαταστήσεις μία σχέση που δεν είναι του δάσκαλου με τον νέο, που κουνάει το χέρι ή συμβουλεύει τον νέο λέγοντας, «πρόσεξε μη κάνεις αυτό» ή του λέει αν είναι ή όχι καλός. Παραταύτα θα ήθελα να την ανεχτούνε αυτήν την διαφορά και να υποθέσουμε πως υπάρχει μια νοερή γέφυ...

 Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τα ντοκιμαντέρ του Βασίλη Μάρου, ανακαλύπτοντας, με την ευκαιρία του αφιερώματος που διοργανώσαμε στον μεγάλο ντοκιμαντερίστα , στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφος και Πραγματικότητα, ορισμένες ταινίες του, που δεν είχαν ποτέ ως τα σήμερα προβληθεί στην Ελλάδα, διαπιστώνουμε πόσο βαθιά μας εντυπωσιάζουν, σε αρκετά από τα έργα του: η ευλυγισία και η αποτελεσματικότητα της φωτογραφίας, η ακρίβεια του μοντάζ, η αυστηρότητα και, ορισμένες φορές, η τελειότητα της κατασκευής, που δεν εμποδίζουν, όμως, μιαν αίσθηση ελευθερίας και ζωντάνιας, η διεισδυτικότητα κάποιων σχολίων, η εν δυνάμει διαχρονικότητα, τελικά, της κινηματογραφικής γραφής του.΄Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά, μαζί με τη μεγάλη ποικιλία των θεμάτων και συνακόλουθα των ειδών του ντοκιμαντέρ που χρησιμοποιεί, συνθέτουν την ιδιοτυπία και την ιδιομορφία του ντοκιμαντερίστικου κινηματογράφου του Βασίλη Μάρου, την ποιητική διάσταση, που, σε τελευταία ανάλυση, δίνει συνοχή και συνεκτικότητα στην κινημα...