Έλα να σου πω... της Κατερίνας ΦιλιώτουΕπιλέγει και σχολιάζει ο Λευτέρη ΞανθόπουλοςΟ Γιάννης και η Σοφία είναι παντρεμένοι εδώ και 20 χρόνια. Η ζωή τους κυλάει ήρεμα, μέχρι που η Σοφία, εκείνο το μοιραίο πρωινό, περνάει από τον υδραυλικό για τον χαλασμένο θερμοσίφωνα. Επιστρέφει αναστατωμένη στο σπίτι κι εκεί, μπροστά στον άντρα της, την έφηβη κόρη της Μαρία και την οικογενειακή τους φίλη Πέπη, αποφασίζει να μιλήσει: - θέλω να σας πω κάτι.. Γιάννη, άκου, σήμερα χωρίς να το θέλω μου συνέβηκε... Δηλαδή το έκανα... Κατάλαβες; - Όχι. - Γιάννη σήμερα το πρωί, εγώ πήγα μ' έναν άλλο άνθρωπο... Δεν το περίμενα ποτέ, δεν το 'θελα, μου βγήκε... Η λειτουργία του κινηματογράφου στηρίζεται στις δύο μαγικές λέξεις, ευφορία ή δυσφορία. Καθώς βγαίνεις από την αίθουσα, η ταινία της Κατερίνας Φιλιώτη σε ακολουθεί και επιμένει να τη θυμάσαι.Το Έλα να σου πω, με πρωταγωνίστρια την Ντίνα Μιχαηλίδη, προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ μικρού μήκους και απέσπασε το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότ...

23ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣΤελικά, το 2000 αποδείχτηκε για το Φεστιβάλ της Δράμαςη καλύτερη χρονιά της δεκαετίας που (με τη σωστή αρίθμηση) κλείνει φέτος.Δάφνες και φρύγανατου Δημήτρη ΧαρίτουΑυτό το περίκλειστο περιβάλλον του χώρου, που κατά κάποιο τρόπο, η μικρή πόλη -σε αντίθεση με τη μεγάλη- επιβάλλει, συγκεντρώνει και συγκροτεί τους ανθρώπους σε ένα φιλικά ομογενοποιημένο σύνολο αλληλοκατανόησης, εκτίμησης και ενθάρρυνσης, με αποτέλεσμα η κάθε είδους μεμψιμοιρία να βαθμολογείται με αμελητέο συντελεστή. Έτσι, π.χ., την περασμένη Παρασκευή το μεσημέρι, που η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών δεξιώθηκε με επιτυχία στους δροσερούς χώρους των νερών της Αγίας Βαρβάρας τους ανθρώπους του κινηματογραφικού χώρου που βρέθηκαν με την ευκαιρία του Φεστιβάλ στη Δράμα, το θέαμα κυρίως των νέων κινηματογραφιστών, της συναδελφικότητας και της εγκαρδιότητας ήταν μοναδικό για τον τόπο μας, όπου τα «πισώπλατα» γνωρίζουν συχνή ευδοκίμηση... Αυτή είναι η μία νίκη, την οποία έχει από χρόνια κερδ...