Έμαθαν πώς να το πουν, αλλά δεν ξέρουν τι να πουνΥπάρχουν ευκρινή σημάδια που δείχνουν ότι το δραμινό φεστιβάλ μπήκε για τα καλά στη φάση της ενηλικίωσης, ξεπερνώντας ακόμα και αυτόν τον ρητορικό (μαζί και ρομαντικό) χαρακτηρισμό του ως 8εσμού. Φυσικό αυτό, αφού σ' αυτή τη φάση, στο ώριμο σώμα της διοργάνωσης προσφύονται και οι «αμαρτίες» της. Αυτά έχουν οι «ωριμότητες»...του Δημητρη ΧαρίτουΤούτη η διοργάνωση, που ξεκίνησε πριν 24 χρόνια με λογική την αδυναμία να προβλέψει σε βάθος χρόνου τη σημερινή «υπερτροφία της», είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει το χωρίς αμφιβολία χρήσιμο έργο της υπηρετώντας ταυτόχρονα τη δισυπόστατη φύση της: του «αγαπησιάρη» τροφού των νέων κινηματογραφιστών και του «μηχανισμού» εξυπηρέτησης αλλότριων προς την Έβδομη Τέχνη σκοπιμοτήτων. Ας πούμε, τίποτα το καινοφανές. «Όλη η Ελλάδα -κατά Διονύση- απέραντη παράγκα...». Αυτό πάντως που φτάνει στην αίσθηση και στα μάτια των πολλών, οι οποίοι, στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν έχουν κανένα λόγο να τα περνάνε όλα από το ψ...

Το διήμερο της Δέσποινας ΚαρβέλαΣενάριο-Σκηνοθεσία: Δέσποινα Καρβέλα. Παραγωγή: Δέσποινα Καρβέλα - Μovie maεkers.. Φωτογραφία: Φίλιππας Κουτσάφτης. Κοστούμια: Τάσος Ζωγράφος. Ηχοληψία: Πάνος Πανουσόπουλος. Μοντάζ: Δέσπω - Δανάη Μα-ρουλάκου. Ερμηνεία:: Γιώτα Φιέστα, Αλκής Παναγιωτίδης. (χρώμα, 16 χιλ., 35').Του Λευτέρη ΞανθόπουλουΑν η Λιάππα αμφισβητεί την ιστορική μνήμη έτσι όπως ξεπροβάλλει απειλητικά από τους τάφους και στη συνέχεια εγγράφει / αντιπαραθέτει τη δική της ατομική Ιστορία, η Καρβέλα υιοθετώντας τον χρονικό προσδιορισμό (Διήμερο) δηλώνει την πίστη της στην ιστορία και προχωράει στην καταγραφή του μύθου της.Το νησί των ηρώων θα συμπυκνώσει τις στιγμές τους. Το διήμερο ηρεμίας πού διαλέγουν θα ευαισθητοποιήσει το θηλυκό της ιστορίας. Ο αρσενικός (Άλκης Παναγιωτίδης), κλεισμένος στον εαυτό του έχει αποκλείσει τα ερεθίσματα πού του εκπέμπονται. Η Δάφνη (Γιώτα Φέστα), σωπαίνοντας προσωρινά διαλέγει τον νυχτερινό αισθησιασμό του νησιού για να περιφέρει τη μοναξιά της. Μετά θα ζ...