Το drιking theater στο πλαίσιο του pocket hteater του μικρού πολυτεχνείου, σας προσκαλεί στο κινηματογράφο μικρόκοσμο για 7 βραδιές, με 7 ταινίες μεγάλου μήκους, και στην εξοδό σας από την αίθουσα σας προτρέπει να παρακολουθήσετε 7 νέα short κείμενα σκηνοθετημένα από 7 μικρομηκάδες στο φουαγιέ του κινηματογράφου. τις performans επιμελείται και συντονίζει ο Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης από την t-short ενώ τις ταινίες μεγάλου μήκους επιλέγει η Βένια Βέργου από το Αθηνόραμα.

7 + 1 μονόλογοι από 8 διαφορετικούς συγγραφείς του Drinking Theatre

1. ΥΠΗΡΕΤΗΣ*
Βίκτωρ Μελίστας
Ο Βίκτωρ Μελίστας γεννήθηκε πριν απο 29 χρόνια και από τότε κοιμάται συνεχώς. Πολλά τεχνάσματα επιστρατεύτηκαν για να τον ξυπνήσουν, όπως ένα μπιζέλι κάτω από το στρώμα του, αλλά όλα απέτυχαν παταγωδώς. Ο Βίκτωρ συνέχιζει να κοιμάται πεισματικά. Μόνο από κάποια διαστροφή της φύσης ξυπνάει για μια μέρα κάθε δεύτερη πανσέληνο και κατόπιν γυρίζει στον ύπνο του. Όσο είναι ξύπνιος γράφει και ζωγραφίζει τα όνειρα που έχει δει για να τα αφήσει παγκόσμια κληρονομιά στην ανθρωπότητα.
Ένα τέτοιο βράδυ είδε τυχαία και την ταινία «Ο Υπηρέτης» του Joseph Losey και –ω, τι φρίκη!- δεν μπόρεσε να κοιμηθεί για τρία μερόνυχτα. Το μυαλό του το κατέτρωγε η σχέση εξουσιάς μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών της ταινίας καθώς και για το πως αναποδογυρίζουν οι ρόλοι εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου. Έτσι παρά τη νύστα του κάθησε και έγραψε ένα σχετικό κείμενο με τον ίδιο τίτλο. Και μετά αποκοιμήθηκε.
Το κείμενο όμως κρύωνε και έβαλε φώτα για να το ζεστάνουν. Το κείμενο όμως ήθελε να μιλήσει και έτσι προσέλαβε ηθοποιό. Το κείμενο όμως αισθανόταν μοναξιά και βρήκε θεατές για να το δουν. Έτσι, όσο ο Βίκτωρ κοιμόταν, το κείμενο μεταμορφώθηκε αργα και υγρά σε θεατρικό μονόπρακτο και ρίχτηκε στη μούρη σας για να το πιείτε.
Εις υγείαν λοιπόν...

2. ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ*

3. ΑΝΤΙ ΑΝΤΙΟ**
Θράσος Καμινάκης
Ο Θράσος Καμινάκης έκλεισε τα 44 και άνοιξε τα συρτάρια του γραφείου του, έβγαλε από μέσα όλα του τα ετερώνυμα, άναψε ένα κερί στον πολυαγαπημένο του Φερνάντο Πεσσόα και έδωσε στους νέους σκηνοθέτες της παρέας του drinking cinema & theatre τα κείμενα που έγραψε υπό επήρεια για τις γυναίκες της ζωής του.
Ένα από αυτά ο «Φωταγωγός» που ήρθε στο φως μετά από την «Αποστροφή» του Polanski που τον σημάδεψε σε τρυφερή ηλικία. Αργότερα γράφτηκε το «Αντί Αντίο» σε μια κρίσιμη νύχτα που είδε σε ένα σινεμά του Παρισιού το έργο «Τι απέγινε η Baby Jane» (Robert Aldrich) που έφερνε στο φως τη φρίκη δύο γυναικών που οι show biz, το αλκοόλ και οι διαψεύσεις ορίζουν τη ζωή τους. Με τις γυναίκες και τη μέθη τον συνδέουν παράλληλα αγάπη και μίσος, δέος και απόρριψη, επιθυμία και περιφρόνηση. Πρώτη φορά βγάζει τα έργα αυτά με το όνομά του, χωρίς ψευδώνυμο, στο φως.
* Το μονόπρακτο «Φωταγωγός» του Θράσου Καμινάκη ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Χάρη Σταθόπουλου. Ερμηνεύει η Κατερίνα Χιωτίνη.
** Το μονόπρακτο «Αντί Αντίο» του Θράσου Καμινάκη ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Χρήστου Πυθαρά. Ερμηνεύει η Κατερίνα Χιωτίνη.

4. M.D.*
Χριστίνα Οικονομίδου
Η Χριστίνα Οικονομίδου παρακολουθεί τη ζωή και το έργο της Marguerite Duras από τα πρώτα της μετεφηβικά χρόνια. Πήρε ζωτική απόσταση από αυτήν πριν μια δεκαετία, ωστόσο την πένα της στοιχειώνει ακόμη η γραφή της σημαντικής γαλλίδας δημιουργού.
Με την ηρωίδα του «Δέκα και μισή, Καλοκαίρι, Βράδυ» τη Μαρία αισθάνεται μια βαθιά οικειότητα από τη μια (ο αυτοκαταστροφικός της οίστρος την αφορά απόλυτα), αλλά της είναι παράλληλα ξένη (μην αντέχοντας τον τρόπο που υποκύπτει η Μαρία στην αυτοκαταστροφή της). Με 18 βιβλία στο ενεργητικό της η Χριστίνα κάνει μια πρώτη απόπειρα να συναντηθεί με το θεατρικό λόγο «συνθέτοντας» ένα μονόλογο που κατρακύλησε στο χαρτί σχεδόν μέσα από την ομώνυμη ταινία του Jules Dassin.

* Το μονόπρακτο «M.D.» ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Τατιάνας Κουμουτσή . Ερμηνεύει η Γεωργία Τσαγκαράκη.

5. ΚΑΤΑΚΚΟΚΙΝΟ*
Λίνα Κοντοπούλου
Irving Becam Hew
«Σάββατο βράδυ, Κυριακή Πρωί»: μια ταινία που έσπρωξε τον ομογενή του σκηνοθέτη Carell Reis, και ελληνοτραφή συγγραφέα παραμυθιών Irving Becam Hew να προτείνει στην Λίνα Κοντοπούλου να γράψουν μαζί κάτι που να αποδίδει (μέσα από το κλίμα του free cinema) την ανάγκη της εργατικής τάξης και του λούμπεν προλεταριάτου να εκφράσει το πάθος, την εξάρτηση και την «κραιπάλη» των συναισθημάτων.
Η Λίνα Κοντοπούλου στάθηκε σε μια κρίσιμη σκηνή… αυτήν της απάτης και την μετέτρεψε κατά βούληση. Στο «Κατακόκκινο» είναι 2 συγγραφείς και 2 οι ηθοποιοί. Ωστόσο το έργο είναι μονόλογος γιατί συχνά οι άνθρωποι δεν ακούν τους άλλους όταν συνομιλούν, αλλά ξερνάνε πάνω στον άλλον την προσωπική τους κόλαση. Ένα κρυφοκοίταγμα από μια κλειδαρότρυπα στην κόλαση ενός απατημένου εραστή, βαμμένο στο αίμα.

* Το μονόπρακτο «Κατακόκκινο» των Λίνας Κοντοπούλου και Irving Becam Hew ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Ανδριανού Χαλίλ.

6. ΙΣΑ ΜΩΡΗ ΚΑΤΣΙΚΑ*
Αγγελίνα Ρωμανού
«Μητέρα Ιωάννα των Αγγέλων»: Ο Γέρζι Καβαλέροβιτς στην εξαιρετική του αλληγορία δίνει μια άλλη διάσταση του drinking μέσα από την απωθημένη σεξουαλικότητα, σε ένα μοναστήρι του 17ου αιώνα, με δαιμονισμένες καλόγριες. Για την Αγγελίνα Ρωμανού η ηρωίδα του «Ίσα μωρή κατσίκα» θα μπορούσε να είναι η Ηγουμένη ή μία από τις έγκλειστες στο μοναστήρι. Μόνο που εδώ ο τόπος μεταμορφώνεται από «Οίκος Πίστης» σε «Οίκο Ανοχής»… Ο μονόλογος της ηρωίδας θα μπορούσε να ξεστομίζεται στα πληγωμένα πόδια του Εσταυρωμένου. Έτσι κι αλλιώς η ενοχή δεν έχει φύλο.

* Το μονόπρακτο «Ίσα Μωρή Κατσίκα» της Αγγελίνας Ρωμανού ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαθάναση. Ερμηνεύει η Δήμητρα Κολλά.

7. ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ*
Βαγγέλης Κατσιφός
Ο Βαγγέλης Κατσιφός εργάζεται ως μεταφραστής και επιμελητής κειμένων.
Το «Νταραβέρι» είναι ένας φόρος τιμής στο «Χαμένο Σαββατοκύριακο» του Μπίλυ Γουάιλντερ αλλά και στον συγγραφέα του βιβλίου Τσαρλς Μπράκετ.
Χαμένη ζωή, χαμένη αξιοπρέπεια, χαμένη ευκαιρία, χαμένο σαββατοκύριακο. Ο Ντον Μπέρναμ (ο Ρέι Μίλαντ πήρε όσκαρ ερμηνείας) βλέπει και βιώνει τα πράγματα μέσα από την αγαπημένη του ουσία, όπως και ο σύγχρονος ήρωας αυτού του μονόλογου. Ενοχές, επιθυμίες, φιλοδοξίες χάνουν τη βαρύτητά τους και η ίδια η ζωή γίνεται πιο εύκολη με τις ουσίες: ουίσκι, κόκα, τηλεόραση… Οι άλλοι δεν έχουν σημασία, άλλωστε δεν προσφέρουν τίποτα αν δε δεχτούν να βοηθήσουν, να καλύψουν την αδυναμία του ήρωα να βρει μόνος του αυτό που ψάχνει και να δεχτούν τη δικαιολογία ότι όλο αυτό γίνεται για κάποιο λόγο που μόνο η ανώτερη διάνοιά του έχει δικαίωμα να γνωρίζει και να καταλαβαίνει.

* Το μονόπρακτο «Νταραβέρι» του Βαγγέλη Κατσιφού ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Θοδωρή Τότσικα. Ερμηνεύει ο Μιχάλης Χατζηνικολιδάκης (προφέρεται Μιχάλης Χατζηνικολιδάτσης)

8. Η ΚΑΘΑΡΗ ΓΕΝΙΑ*
Φωτεινή Αποστολοπούλου
«Το χιλιόμετρο των Αλκοολικών» είναι ένα σπάνιο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ πάνω στην καθημερινή αθλιότητα των αλκοολικών αλητών μιας αμερικάνικης συνοικίας.
Η Φωτεινή Αποστολοπούλου είναι πολλά χρόνια, πάνω από 37 και λιγότερα από 40, μακριά από την βρώμικη πλευρά του λιμανιού της πόλης, μαζί με καθαρούς τύπους και λίγους ελάχιστα λερωμένους. Σιγουρεύεται ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της πόλης κάθε φορά που συναντά στην οθόνη του σινεμά χαμένους αλκοολικούς, που διανύουν χιλιόμετρα «On the Bowery» τρεκλίζοντας. Έγραψε την «Καθαρή Γενιά», ένα κείμενο για τους καθαρούς που ανεβάζουν βιαστικά το παράθυρο του αυτοκινήτου αν τύχει να περάσουν κάποιο βράδυ από μία κακόφημη συνοικία σαν αυτή της ταινίας του Lionel Rogosin και διανύουν τα δικά τους χιλιόμετρα πάνω σε ηλεκτρικούς διαδρόμους απέναντι από γυαλιστερά video clip.
* Το μονόπρακτο «Η Καθαρή Γενιά» της Φωτεινής Αποστολοπούλου είναι ένα έργο που θελήσαμε να υπάρχει ως έξτρα γιατί γράφτηκε σαν απάντηση στο σπάνιο και σπουδαίο ντοκιμαντέρ «Το Χιλιόμετρο των Αλκοολικών». Ανεβαίνει σε σκηνοθεσία συλλογική. Ερμηνεύει η Κατερίνα Χιωτίνη.

Οι 7 νέοι σκηνοθέτες συστήνονται:

Χαρης ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
• Ο σκηνοθέτης Χάρης Σταθόπουλος λέει για τον «Φωταγωγό»:
Με φτιάχνει πολύ μια γυναίκα στο σπίτι μόνη της τα Χριστούγεννα, να βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μοναξιά, την δίψα για παρέα, την αποξένωση, το φόβο, την τρέλα αλλά και... με μια ψόφια γάτα στον φωταγωγό της που απειλεί να της μολύνει το μυαλό…
Φιλμογραφία
Η μέρα μετά
Ισόγειο

Χρήστος ΠΥΘΑΡΑΣ
• Ο σκηνοθέτης Χρήστος Πυθαράς λέει για το «Αντί Αντίο»:
Ένα αντίο το παλεύεις μόνο αν είσαι τίγκα στην αλκόλα.
Φιλμογραφία
The Real Bunch
Communication Breakdown
Αόρατες Σχέσεις
Τα Πούπουλα Του Ντόναλντ

Τατιάνα ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ
• Η σκηνοθέτις Τατιάνα Κουμουτσή λέει για το «M.D.»:
«Όταν η γυναίκα παίζει με πάθη απογυμνώνονται ρόλοι.
Μια συγγραφέας και η ηρωίδα της.
Αφορμή για έμπνευση μια άλλη γυναίκα που να παίξει θέλει και εκείνη με τις λέξεις, να παρασύρει και παρασυρθεί, κρατώντας σημειώσεις στο περιθώριο της ζωής της.
Ένα παιχνίδι με την γυναικεία φύση… αυτό με κέντρισε για να βουτήξω μαζί της , με συνένοχες άλλες γυναίκες, στο αλκοόλ.»

Ανδριανός ΧΑΛΙΛ
• Ο σκηνοθέτης Ανδριανός Χαλίλ λέει για το «Κατακόκκινο»:
Ένα ζευγάρι περιφέρεται από το ένα μπάρ στο άλλο προσπαθώντας να καλύψει τις πληγές του μέσα σε άφθονο αλκοόλ και αίμα.
Μου θυμίζει μερικές τραγικές φιγούρες που συναντώ σε μπάρ, οι οποίες με φωνές, κλάματα και ποτό προσπαθούν να κλείσουν τις πληγές τους.
Φιλμογραφία
«Υπόσχεση» (2007)
«Χρύσα» (2006)
Φεστιβάλ Δράμας
Independent Film Festival Πάτρα
Φεστιβάλ Νάουσας
Crash Fest (Βραβείο καλύτερης ταινίας)
Kustendorf Film Festival


Δημήτρης ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ
• Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Παπαθανάσης λέει για το «Ίσα Μωρή Κατσίκα»:
Μια περίληψη, όπως όταν μας σηκώνανε πάνω στο σχολείο και μας ζητούσαν την κεντρική ιδέα:
Οι μέρες και τα καμώματα μιας τρανσέξουαλ, μέσα από τα μάτια μιας τσατσάς…
Φιλμογραφία
Η πυραμίδα


Θοδωρής ΤΟΤΣΙΚΑΣ
• Ο σκηνοθέτης Θοδωρής Τότσικας λέει για το «Νταραβέρι»:
Το κείμενο αναφέρεται στη σχέση του ήρωα με την κοκαίνη ή μάλλον στον εθισμό του σε αυτή καθώς και στην άρνησή του ως προς εαυτόν. Το επέλεξα γιατί ήταν μεστό με κωμική χροιά και με διαδραστική δυνατότητα.
Φιλμογραφία
exit

ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ
ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
«ΤΟ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΑΛΚΟΟΛΙΚΩΝ»

• Για την «Καθαρή Γενιά» είπαμε:
Όμορφα παιδιά που φοράνε όμορφα ρούχα και νιώθουν όμορφα που είναι όμορφα παιδιά με όμορφα ρούχα. Χαμένη Νέα Γενιά στα αδιεκπεραίωτα λόγια.

Classic Drinking Cinema
1945 -1966

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΣ DRINKING THEATRE

2. O ΥΠΗΡΕΤΗΣ (1962) ΤΟΥ ΤΖΟΖΕΦ ΛΟΟΥΖΥ
3. ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ (1965) ΤΟΥ ΡΟΜΑΝ ΠΟΛΑΝΣΚΙ
4. ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΜΠΕΪΜΠΙ ΤΖΕΪΝ (1962) ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤ ΟΛΝΤΡΙΤΖ
5. ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΒΡΑΔΥ (1966) ΤΟΥ ΖΥΛ ΝΤΑΣΣΕΝ
6. ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ (1961) ΤΟΥ ΚΑΡΕΛ ΡΑΪΣ
7. ΜΗΤΕΡΑ ΙΩΑΝΝΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ (1961) ΤΟΥ ΓΕΡΖΙ ΚΑΒΑΛΕΡΟΒΙΤΣ
8. ΧΑΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ (1945) ΤΟΥ ΜΠΙΛΙ ΓΟΥΑΪΛΝΤΕΡ
9. ΤΟ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΑΛΚΟΟΛΙΚΩΝ (1958) ΤΟΥ ΛΑΪΟΝΕΛ ΡΟΓΚΟΖΙΝ

Η ταυτότητα των ταινιών που επέλεξε η κριτικός Βένια Βέργου

1. «Το Χαμένο Σαββατοκύριακο» (The Lost Weekend) του Μπίλι Γουάιλντερ (1945). Βραβευμένο με 4 Όσκαρ (σκηνοθεσίας, καλύτερης ταινίας, α΄ ανδρικού ρόλου για τον Ρέι Μίλαντ, σεναρίου). Συγγραφέας Τσαρλς Μπράκετ.

2. «Σάββατο Βράδι, Κυριακή Πρωί» (Saturday Night, Sunday Morning) του Κάρελ Ράις (1961).

3. «Τι Απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν» (What Ever Happened to Baby Jane?) του Ρόμπερτ Όλντριτζ (1962). Υποψήφιο για πέντε Όσκαρ, κέρδισε το Όσκαρ κοστουμιών. Audiovisual.

4. «Ο Υπηρέτης» (The Servant) του Τζόζεφ Λόουζι (1962).

5. «Η Αποστροφή» (Repulsion) του Ρομάν Πολάνσκι (1965).

6. «Δέκα και μισή, Καλοκαίρι, Βράδυ (10:30 pm, Summer) του Ζυλ Ντασσέν (1966)

7. «Μητέρα Ιωάννα των Αγγέλων» (Matka Joanna od Aniolow) του Γέρζι Καβαλιέροβιτς (1961). Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Κανών (1961) Studio – Παράλληλο Κύκλωμα

8. «Το Χιλιόμετρο των Αλκοολικών» (On the Bowery) του Λάιονελ Ρογκόζιν (1958). Nτοκιμαντέρ. Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ. Studio – Παράλληλο Κύκλωμα

Το πρόγραμμα των προβολών και των performances:

14/4
15/4
16/4
17/4
18/4
19/4
20/4