Γιορτής «μικρομηκάδων» συνέχεια και τέλοςτου Δημήτρη ΧαρίτουΣτο προηγούμενο τεύχος του Αντί επιχειρήσαμε μια πρώτη προσέγγιση της φετινής διοργάνωσης του φεστιβάλ, όταν αυτή βρισκόταν ακόμα στα «μισά του πλου». Τώρα, μετά την απονομή των βραβείων και την εορταστική λήξη, μπορούμε να ολοκληρώσουμε την περιδιάβαση και το σχολιασμό των υπολοίπων ταινιών από εκείνες που παρουσιάζουν αξιολογικά στοιχεία, έστω και αν αυτά συνυπάρχουν και με αρνητικά.Σ’ αυτή την τελευταία περίπτωση, για να ξεκινήσουμε κιόλας, ανήκει η ταινία του Κωστή Μεγαπάνου, Νέα Τάξη. Το πομπώδες, ο μελοδραματικός εστετισμός, η υπερβολή συγκατοικούν με το ουσιαστικό, την καίρια δηλαδή στιγμή, καταλήγοντας σ' έναν κινηματογραφικό πολτό. Τελικά, απέμεινε η απορία για το τι καταδίκαζε και τι υπερασπιζόταν αυτό το πάτσγουωρκ προθέσεων. Και είναι κρίμα γιατί σημαντικό μέρος της κινηματογραφικής πρώτης ύλης είναι όντως σημαντικό. Αλλά και το Μια φωνή... μια πόλη..., του Σάββα Καρύδα, διασκευή του γνωστού μονόπρακτου του Ζάν Κοκ...

Ο Μάνος Παπαδάκης αφηγείται, με εύθυμο τρόπο, το χρονικό της δημιουργίας της ταινίας του: ¨ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ¨ που πραγματοποιήθηκε στα μέσα του 1999. Η έλλειψη χρημάτων, η αναζήτηση συνεργατών, τα επαγγελματικά προβλήματα, τα απρόοπτα στα γυρίσματα, οι χαρές και οι λύπες, οι διακρίσεις που ακολούθησαν, παρελαύνουν από τις σελίδες αυτές με τρόπο που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εγχειρίδιο του τι δεν θα πρέπει να κάνεις για να πετύχει η ταινία σου!Το κείμενο και οι φωτογραφίες είναι ελεύθερα δικαιωμάτων και μπορεί να τα χρησιμοποιήσει όποιος και όπως θέλει.Παρακάτω θα διαβάσετε αποσπάσματα του κειμένου.Καλή ανάγνωση.………………………………………..ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ…………………………………………………..Πριν καλά καλά κοπάσει ο θόρυβος για τις εξελίξεις στην εκπομπή, μαζευτήκαμε και αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε την τελευταία version του σεναρίου. Θυμάμαι ακόμη τον Λουκά και τον Δημήτρη να διαβάζουν την ιστορία και να βγάζουν περίεργους ήχους. Δεν ήταν θαυμασμός για το μεγάλο ταλέντο που είχαν μπροστά τους. Ήταν επειδ...