Μια αδικημένη μικρού μήκους Στη δεύτερη μικρού μήκους ταινία του Λευτέρη Ξανθόπουλου (η πρώτη ήταν η βραβευμένη στο φεστιβάλ 1976 "Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης") το αντικείμενο είναι πάλι η μετανάστευση στη Δυτική Γερμανία, αλλά η έρευνα που επιχειρεί αυτό το ντοκυμανταίρ που θα έμοιαζε με ελεγειακό δοκίμιο, αλλάζει πρόσωπο: πολύ απλά γίνεται αδύνατη, παρεκκλίνει συνεχώς, αλλάζει θαυμαστή, χώρους και θέματα, μεταφέρεται διαρκώς από την Γερμανία στην Ελλάδα και πάλι πίσω και ξαναβρίσκει το πρόβλημα που την απασχολεί μέσα από μια δυναμική σκηνοθεσία, της απόστασης που την χωρίζει απ' αυτό. Η βάση της ταινίας είναι η καταστροφή των συμβατικών προσεγγίσεων του προβλήματος μετανάστευση, κινηματογραφικών και άλλων. Το Σούπερ 8 εισβάλλει εκεί όπου ακούγονται οι πιο "σημαντικές" απαντήσεις, λες κι ο ερασιτεχνικό κινηματογράφος θα μπορούσε να ξεπεράσει το κλείσιμο τους στους κώδικες της οικογενειακής κινηματογράφισης. Θαυμαστή αντιστροφή που τινάζει στον αέρα την λογική ...

Δυο ταινίες μικρού μήκους:Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης - Ό Γιώργος από τα Σωτηριάνικα"Το πρωί βλέπεις το θάνατο να κοιτάζει απ' το παράθυρο τον κήπο το σκληρό πουλί και την ήσυχη γάτα πάνω στο κλαδί(...) και το βράδυ στον κινηματογράφο βλέπεις ό,τι δεν είδες το πρωί το χαρούμενο κηπουρό το αληθινό αυτοκίνητο τα φιλιά με το αληθινό ζευγάρι ότι δεν αγαπάει το θάνατο ο κινηματογράφος"Μίλτος Σαχτούρης, "Το πρωί και το βράδυ"Αίθουσα του γεωργικού συνεταιρισμού: γύρω στα 100 άτομα. Ανάμεσα τους ο πρόεδρος της κοινότητας του χωριού, δύο ιερείς, μερικά παιδιά του Λυκείου.Κάτοικοι 1500· στις βουλευτικές εκλογές τα κόμματα της συντήρησης και του κέντρου μάζεψαν το 95% των ψήφων. Στο δημοψήφισμα για τη βασιλεία βγήκαν 800 ΝΑΙ και 400 ΟΧΙ.Η 16 άρα μηχανή προβολής, σχεδόν αχρησιμοποίητη, μεταφέρθηκε τη νύχτα από την αποθήκη εποπτικών οργάνων σχολείου γειτονικού χωριού.Οχτώ ώρες με το λεωφορείο μέσα σε μιαν άνοιξη που δε συγκρατιέται: Αθήνα - Κόρινθος -Αίγιο - Πάτρα - Αμαλιά...