Κείμενο του ΛΕΥΤΕΡΗ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ"Απεταξάμην" της Φρίντας Λιάππα"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΙ ΟΧΙ ΙΣΤΟΡΙΑ"(με σπρέι σε τοίχο του Αρχαιολογικού Μουσείου στην Αθήνα, οδός Τοσίτσα)Στα τελευταία καρέ των τίτλων ακούγεται κρότος γυαλιού πού σπάζει και η οθόνη πλημμυρίζει με αίμα. Στο πρώτο πλάνο της ταινίας ο πατέρας του σπιτιού βρίσκεται να έχει κόψει το χέρι του μ' ένα γυαλί. Το αίμα λερώνει το άσπρο του πουκάμισο. Η ανιψιά του Λούκια (Μαριτίνα Πάσσαρη) θα του δέσει το χέρι και θα έρθει σε επαφή με το αίμα. Η Ηλέκτρα (Τζουλιέττα Καρόρη), αδιάφορη και κυνική συνεχίζει να μιλάει στο τηλέφωνο με τον φίλο της. Η Λιάππα, με τη συμβολική θυσία του αίματος, επικαλείται την τελετή για να στεριώσει η ταινία (όπως παλιότερα έσφαζαν τον πετεινό στα θεμέλια του καινούριου σπιτιού). Η θυσία του αίματος πάει και πιο πέρα: εισάγει στην ιστορία - φάντασμα πού θα ξετυλιχτεί.Η Λουκία είναι ή ανηψιά από την επαρχία πού φιλοξενείται για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, το "καλό παιδί" του σπιτιού. Η ...

Αχιλλέας Κυριακίδης ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑΣ ΤΩΝ ΚΗΠΩΝ, ΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ Ελπίζω αυτό το χαρτί να μη σας τρομάζει – ή, τουλάχιστον, να μη σας τρομάζει όσο θα τρόμαζε εμένα η τυχόν απουσία του. Βλέπετε, ένας άνθρωπος που γράφει, όπως εγώ (και η σκηνοθεσία είναι μια άλλη μορφή συγγραφικής έκφρασης, πολύ λιγότερο μοναχική), ένας άνθρωπος λοιπόν που γράφει, συνήθως δεν εμπιστεύεται και πολύ τον εαυτό του ότι μπορεί να μιλήσει σ' ένα ακροατήριο με την ίδια ευκολία που, τα ίδια πράγματα, μπορεί και τ' αφήνει να κυλήσουν στο χαρτί. Πριν από λίγα χρόνια, κλήθηκα (καλή ώρα) να προλογίσω μια προβολή της ταινίας του Kauffman ­Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι­, με αφορμή την παρουσία στην Ελλάδα του σεναριογράφου της ταινίας, Jean-Claude Carrière. Αντιμετώπισα το όλο εγχείρημα με τρομερό δέος, και θυμάμαι πως το κείμενο που εκφώνησα, έφερε τον τίτλο: «Η αβάσταχτη ελαφρότητα των προλόγων». Το ...