Η ταινία του Ξανθόπουλου προβληματίζεται πάνω στο κοινωνικό μέγεθος "μετανάστης" και μάλιστα "Έλληνας μετανάστης". Αλλά πόσο μεγάλη - και ευχάριστη - είναι ή έκπληξη του θεατή όταν, πολύ γρήγορα, διαπιστώνει πώς ο Ξανθόπουλος, αντί να περιοριστεί σε μια μονογραμμική και ρητορεύουσα καταγραφή αυτού του φαινομένου, προχωρεί σε μια σύνθεση πολυσήμαντη όπου ό μελοδραματισμός και ή ωραιοποίηση δεν έχουν καμιά θέση. Ό κεντρικός του ήρωας, ο Γιώργος από το χωριό Σωτηριάνικα, δεν είναι κάποιος εξαθλιωμένος φουκαράς στο σκλαβοπάζαρο της Γερμανίας αλλά, αντίθετα, ένας επιτυχημένος Έλληνας της διασποράς με Μερσεντές και γούνινο παλτό, ένας Έλληνας πού ανανεώνει τη. μυθολογία του επιτυχημένου μετανάστη που ενσαρκώνει "το πεπρωμένο" αυτό - όπως λέει ο Ξανθόπουλος - πού διδάσκεται στα σχολειά από τα μικράτα μας σαν ανησυχία της ράτσας όπου "κάθε Έλληνας κι ένας ταξιδιάρης Οδυσσέας". Έχοντας σαν αφετηρία αυτό το πρόσωπο, ο Ξανθόπουλος αναπτύσσει με τρόπο ακτινω...

Ρίχνοντας μια ματιά στις ταινίες ας ξεκινήσουμε από τα ντοκυμανταίρ πού φέτος ήταν πάνω από το 1/3 της παραγωγής. Ανάμεσά τους υπήρχε μια πολύ αξιόλογη δουλειά, ίσως ή καλύτερη του Φεστιβάλ, ή ταινία Στα Τουρκοβούνια του Λευτέρη Ξανθόπουλου. Ο σκηνοθέτης αυτός (πού είχε εντυπωσιάσει με τις προηγούμενες ταινίες του Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης και Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα) μας δείχνει τι σημαίνει να ξέρεις καλά το θέμα πού χειρίζεσαι. Ή ταινία βασίζεται στις αφηγήσεις των κατοίκων των αυθαίρετων κτισμάτων της περιοχής, οι οποίοι διηγούνται πώς έφτασαν εκεί, τι περιπέτειες πέρασαν ώσπου να εγκατασταθούν και ποια είναι τα τωρινά τους προβλήματα. Η ταινία αρχίζει όπως πρέπει και κλείνει τη στιγμή πού πρέπει. Δεν υπάρχει τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπανίσιο. Το γενικό πλάνο με τα Τουρκοβούνια καί την Αθήνα από το ελικόπτερο πού κλείνει την ταινία, δείχνει εύστοχα τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες των Ιθυνόντων να διώξουν τους λιγοστούς κατοίκους της περιοχής, ενώ λίγα χιλιόμετρα παραπέρα ή ...