Μια αδικημένη μικρού μήκους Στη δεύτερη μικρού μήκους ταινία του Λευτέρη Ξανθόπουλου (η πρώτη ήταν η βραβευμένη στο φεστιβάλ 1976 "Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης") το αντικείμενο είναι πάλι η μετανάστευση στη Δυτική Γερμανία, αλλά η έρευνα που επιχειρεί αυτό το ντοκυμανταίρ που θα έμοιαζε με ελεγειακό δοκίμιο, αλλάζει πρόσωπο: πολύ απλά γίνεται αδύνατη, παρεκκλίνει συνεχώς, αλλάζει θαυμαστή, χώρους και θέματα, μεταφέρεται διαρκώς από την Γερμανία στην Ελλάδα και πάλι πίσω και ξαναβρίσκει το πρόβλημα που την απασχολεί μέσα από μια δυναμική σκηνοθεσία, της απόστασης που την χωρίζει απ' αυτό. Η βάση της ταινίας είναι η καταστροφή των συμβατικών προσεγγίσεων του προβλήματος μετανάστευση, κινηματογραφικών και άλλων. Το Σούπερ 8 εισβάλλει εκεί όπου ακούγονται οι πιο "σημαντικές" απαντήσεις, λες κι ο ερασιτεχνικό κινηματογράφος θα μπορούσε να ξεπεράσει το κλείσιμο τους στους κώδικες της οικογενειακής κινηματογράφισης. Θαυμαστή αντιστροφή που τινάζει στον αέρα την λογική ...

Το στρώμα της καταστροφήςΣεν. Σκην: Κώστας Βρεττάκος.Παραγωγή: Στέφι Φίλμ. Φωτογραφία: Σταύρος Χασάπης, Κώστας Νάστος, Τάκης Ζερβουλάκος. Μοντάζ: Σούλα Δρακοπούλου, Πάνος Παπακυριακόπουλος (χρώμα, 16 χιλ. 35')Στην ταινία του Βρεττάκου ή ιστορική μνήμη ανασύρεται από το προσωκρατικό "μη όν", μας αποκαλύπτεται και παλινδρομεί. Η ιστορική μνήμη μένει μαζί μας για λίγο και σε στιγμές απόγνωσης υποχωρεί για να μας δώσει την υπόσχεση ότι θα ξαναγυρίσει στο μακρινό μέλλον.Το σύγχρονο Κάλλιο πρόκειται να σκεπαστεί από τα νερά της τεχνητής λίμνης του Μόρνου. Το έργο θα εξοικονομήσει νερό στην τερατική πρωτεύουσα για δυο δεκαετίες τουλάχιστο. Το 1977 ή αρχαιολογική υπηρεσία αρχίζει ανασκαφές στην περιοχή, ανακαλύπτονται τα θεμέλια της αρχαίας Καλλίπολης. Η αποκάλυψη όμως δεν ολοκληρώνεται ποτέ γιατί το φράγμα κλείνει και το νερό κατακλύζει το σύγχρονο χωριό πού έχει στο μεταξύ απαλλοτριωθεί καθώς και τα 35 ερείπια της αρχαίας πόλης. Ο αστός της πρωτεύουσας ανταλλάσσει το ιστορικό παρ...