Το ντοκιμαντέρ Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης γυρίστηκε την άνοιξη του 1976 στην περιοχή Χαϊδελβέργης Δυτικής Γερμανίας.Η ταινία προβλήθηκε το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου και τιμήθηκε με το δεύτερο βραβείο μικρού μήκους.Σε εκείνα τα πρώτα μετά-δικτατορικά χρόνια, τα σκοτεινά, η ταινία, που αναφέρεται στη ζωή των Ελλήνων μεταναστών εργατών, χαρακτηρίστηκε από την επιτροπή λογοκρισίας ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΔΙ' ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ.Το απαγορευτικό ίσχυσε και για την κρατική ΕΡΤ. Το ντοκιμαντέρ και ο σκηνοθέτης της μπήκαν στη μαύρη λίστα, που βεβαίως υπήρχε και ετηρείτο με φανατισμό, και το ίδιο κυνηγητό επαναλήφθηκε δυο χρόνια αργότερα με τον Γιώργο από τα Σωτηριάνικα.Σε μία από τις σκηνές της ταινίας, ο βιομηχανικός εργάτης της φωτογραφίας, με καταγωγή από τη Θεσσαλία, καταθέτει μπροστά στον φακό κομμάτια από τη ζωή του. Η συνέντευξη πλησιάζει στο τέλος της:... Για να ζει η οικογένεια μου στην Ελλάδα και να ζω εγώ εδώ, είναι μοναξιά γιατί αν φύγω και πάω κάτω δε...

 Μια αδικημένη μικρού μήκους Στη δεύτερη μικρού μήκους ταινία του Λευτέρη Ξανθόπουλου (η πρώτη ήταν η βραβευμένη στο φεστιβάλ 1976 "Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης") το αντικείμενο είναι πάλι η μετανάστευση στη Δυτική Γερμανία, αλλά η έρευνα που επιχειρεί αυτό το ντοκυμανταίρ που θα έμοιαζε με ελεγειακό δοκίμιο, αλλάζει πρόσωπο: πολύ απλά γίνεται αδύνατη, παρεκκλίνει συνεχώς, αλλάζει θαυμαστή, χώρους και θέματα, μεταφέρεται διαρκώς από την Γερμανία στην Ελλάδα και πάλι πίσω και ξαναβρίσκει το πρόβλημα που την απασχολεί μέσα από μια δυναμική σκηνοθεσία, της απόστασης που την χωρίζει απ' αυτό. Η βάση της ταινίας είναι η καταστροφή των συμβατικών προσεγγίσεων του προβλήματος μετανάστευση, κινηματογραφικών και άλλων. Το Σούπερ 8 εισβάλλει εκεί όπου ακούγονται οι πιο "σημαντικές" απαντήσεις, λες κι ο ερασιτεχνικό κινηματογράφος θα μπορούσε να ξεπεράσει το κλείσιμο τους στους κώδικες της οικογενειακής κινηματογράφισης. Θαυμαστή αντιστροφή που τινάζει στον αέρα την λογική ...