Φεστιβάλ Δράμας 2008. Τίποτα δε μπορεί να χαλάσει αυτό το πανηγύρι Δημήτρης Χαρίτος (αναδημοσίευση από το περιοδικό "μοτέρ" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου) Με αλλεπάλληλες, σχετικά σύντομες και αναμφίβολα ευεργετικές καταιγίδες μάς υποδέχθηκε η ακριτική Δράμα, την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, ημέρα που ξεκίνησε η 31η ελληνική και η 14η διεθνήςδιοργάνωση του δεύτερου στην τάξη και σπουδαιότητα θεσμικού φεστιβάλ κινηματογράφου στη χώρα μας. Και όλα έδειξαν και πήγαν πολύ καλά.Στο γνωστό παιχνίδι της τράπουλας, ο αριθμός 31 είναι ο ακραίος, κερδοφόρος βαθμός της παρτίδας. Ένας βαθμός παραπάνω στο άθροισμα των παιγνιόχαρτων που ο παίκτης έχει στο χέρι του, και, σύμφωνα με τη γλώσσα του παιχνιδιού, «καίγεται». Η αναφορά εδώ, προφανώς, έχει παιγνιώδη χαρακτήρα. Η κοινή λογική δεν συνηγορεί σε τέτοιου τρομολαγνικού χαρακτήρα προϊδεάσεις. Η πολύχρονη αυτή και πολλαπλά –όπως έχει αποδειχθεί– χρήσιμη (παιδευτική, κυρίως) διοργάνωση δεν κινδυνεύει από εσχατολογική καταδίκη. Είπαμε:...

Η ταινία του Ξανθόπουλου προβληματίζεται πάνω στο κοινωνικό μέγεθος "μετανάστης" και μάλιστα "Έλληνας μετανάστης". Αλλά πόσο μεγάλη - και ευχάριστη - είναι ή έκπληξη του θεατή όταν, πολύ γρήγορα, διαπιστώνει πώς ο Ξανθόπουλος, αντί να περιοριστεί σε μια μονογραμμική και ρητορεύουσα καταγραφή αυτού του φαινομένου, προχωρεί σε μια σύνθεση πολυσήμαντη όπου ό μελοδραματισμός και ή ωραιοποίηση δεν έχουν καμιά θέση. Ό κεντρικός του ήρωας, ο Γιώργος από το χωριό Σωτηριάνικα, δεν είναι κάποιος εξαθλιωμένος φουκαράς στο σκλαβοπάζαρο της Γερμανίας αλλά, αντίθετα, ένας επιτυχημένος Έλληνας της διασποράς με Μερσεντές και γούνινο παλτό, ένας Έλληνας πού ανανεώνει τη. μυθολογία του επιτυχημένου μετανάστη που ενσαρκώνει "το πεπρωμένο" αυτό - όπως λέει ο Ξανθόπουλος - πού διδάσκεται στα σχολειά από τα μικράτα μας σαν ανησυχία της ράτσας όπου "κάθε Έλληνας κι ένας ταξιδιάρης Οδυσσέας". Έχοντας σαν αφετηρία αυτό το πρόσωπο, ο Ξανθόπουλος αναπτύσσει με τρόπο ακτινω...