Το Draw with Me δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το The Trevor Project (την κορυφαία γραμμή πρόληψης αυτοκτονιών για νεαρά άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στις ΗΠΑ) και με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση και είναι μια ταινία για το ταξίδι αποκάλυψης ενός νεαρού, που προσδιορίζεται ως trans και για το πώς η τέχνη έγινε η διέξοδος για αυτοέκφραση, στο περίπλοκο ταξίδι του να είσαι ο εαυτός σου σε έναν κόσμο που μερικές φορές παλεύει με την διαφορετικότητα.

Από τη δημόσια εκδήλωσή του και την επακόλουθη απόπειρα αυτοκτονίας του έως την ανάδειξή του σε συνήγορο… αυτό το συναισθηματικό πορτρέτο του Μπρέντον και των δοκιμασιών της υποστηρικτικής οικογένειάς του βουτάει βαθιά στα όσα υπέστησαν και ξεπέρασαν στη διάρκεια του συγκινητικού ταξιδιού αποδοχής.

Η ιστορία του Brendon ήρθε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα, όταν η διάσημη θεία του J.Lo, υποστήριξε δημόσια να είναι φανερά αυτός που είναι.

Γεννημένος ως Rebecca και περιστασιακά φωτογραφημένος ως μικρό κορίτσι από παπαράτσι στο πλευρό της θείας του J.Lo, ο Brendon είναι εικαστικός καλλιτέχνης και δευτεροετής στο κολέγιο, με κύριο αντικείμενο σπουδών τη δραματική τέχνη. Η τέχνη του υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του από την παιδική ηλικία, όπως μαρτυρούν οι συνθέσεις με μαρκαδόρους που καλύπτουν τα θερμαντικά σώματα στο δωμάτιό του, τις οποίες ακολούθησαν τοιχογραφίες σε όλους τους τοίχους. Ολόκληρο το δωμάτιό του είναι μια έκφραση της τέχνης του, μια γκαλερί 360 μοιρών του εσωτερικού του κόσμου. Καθώς εξακολουθεί να εξελίσσεται καλλιτεχνικά, μεταφέρει συγχρόνως αυτό το πάθος στον ακτιβισμό του. Ήταν μεταξύ των ηγετών της GSA (Gay-Straight Alliance) στο γυμνάσιό του και διαδήλωσε περήφανα στις πορείες διαμαρτυρίας του Black Lives Matter. Τιμήθηκε από το Trevor Project, την κορυφαία γραμμή αποτροπής αυτοκτονιών της ΛΟΑΤΚΙ+ νεολαίας, στη διάρκεια του ετήσιου εράνου του, το 2018 και λίγο αργότερα, έγραψε ιστορία όταν το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του προβλήθηκε στον ΟΗΕ, σε μια ειδική επέτειο που τίμησε τα 50 χρόνια από τις ταραχές στο Stonewall. Ήταν επικεφαλής στο πρώτο πάνελ στην ιστορία του ΟΗΕ για ζητήματα Υγείας Διεμφυλικών Ατόμων, εκπροσωπώντας τη φωνή των νέων. Ελπίζει να συνεχίσει τον ακτιβισμό και την τέχνη του σε όλη τη ζωή του και να δει τις αλλαγές που απαιτούνται σε αυτή τη χώρα να ανταποκρίνονται στις υποσχέσεις προς ΟΛΟΥΣ τους Αμερικανούς, θέτοντας ένα οικουμενικό παράδειγμα για ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες, χωρίς εξαιρέσεις.

Ένα συνεργείο ξεκινά αναζήτηση χώρων και παιδιών που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στο αφηγηματικό ντοκιμαντέρ της Δ. Θεοφιλοπούλου, η οποία αφηγείται παιδικές μνήμες από τα μεταπολεμικά χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.