ΦΡΙΝΤΑ ΛΙΑΠΠΑ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣΑπ' το "Δάφνις και Χλόη" στο Θόδ. ΑγγελόπουλοΜικρή σύνοψη για το ελληνικό σινεμά.Ή περίοδος από το 1906 πού έγινε η πρώτη λήψη κινηματογραφικών σκηνών στην Ελλάδα από τον Γάλλο οπερατέρ Λεόνς μέχρι και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ανάγεται περισσότερο στην "προϊστορία" του ελληνικού κινηματογράφουμ, παρά στην Ιστορία του.Από τις απόπειρες για δημιουργία κινηματογραφικών έργων ελάχιστα δείγματα έχουν σωθεί και το ενδιαφέρον τους είναι περισσότερο "φιλολογικό" παρά κινηματογραφικό. Εξαίρεση αποτελεί ίσως ή ταινία του "Ορέστη Λάσκου "Δάφνις και Χλόη" (1930) πού κι απ' αυτήν λείπει το τελευταίο κομμάτι της.Για την περίοδο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μέχρι το 1960, δεν μπορούμε να μιλάμε για ελληνικό κινηματογράφο (ως εθνική σχολή με κάποια ενότητα και συνέχεια όπως π. χ. ο Ιταλικός νεορεαλισμός στη γειτονική μας Ιταλία) παρά για μερικές εξαιρέσεις-ταινίες.Η κοινωνική ζωή του τόπου δυναστεύεται από...

Παύλος Ζάννας - ΔιαδρομέςΕπιλέγει και σχολιάζει ο Λευτέρης ΞανθόπουλοςΠαύλος Ζάννας, Φεβρουάριος 1988, στο σπίτι του στο Κουκάκι. Σε ένα διάλειμμα των γυρισμάτων, τον φωτογραφίζω. Κοιτάζει τον φακό μετωπικά, όπως συνήθιζε πάντα να κοιτάζει στα μάτια τον συνομιλητή που είχε απέναντι του. Λίγο αργότερα, όταν αρχίσει πάλι το γύρισμα, θα πει στον Τέλη Σαμαντά, που είχε τη δημοσιογραφική επιμέλεια της εκπομπής: "Το μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι αυτό ακριβώς το παιχνίδι που παίζεται ανάμεσα στο τι είναι σημαντικά και τι ασήμαντο- στο τι ακούγεται και τι ψιθυρίζεται- στο τι πρέπει να ψιθυρίζεται αλλά δεν ψιθυρίζεται - στο τι δεν θα έπρεπε να ακούγεται και όμως ακούγεται δυνατά. Έχω την εντύπωση, πως υπάρχει ένα πρόβλημα κριτηρίων. Τα κριτήρια δεν είναι πια συλλογικά, ο καθένας προσπαθεί να φτιάξει τα δικά του. Χάσαμε τη δυνατότητα να έχουμε έναν κοινό παρονομαστή, πάνω στον οποίο να ζυγίζουμε τις κρίσεις μας...Συναντήθηκα με τον Ζάννα (1929-1989) στα τελευταία χρόνια της ζωής του, στα χρό...