22ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ (β' ΜΕΡΟΣ)Σπουδαστικές και ΠληροφοριακόΣτο περασμένο τεύχος είχαμε υποσχεθεί ότι θα συμπληρώναμε την περιδιάβαση μας στη φετινή δραμινή διοργάνωση με αναφορά στις σπουδαστικές ταινίες και τις ταινίες του πληροφοριακού τμήματος. Το ευχάριστο είναι ότι και στις δυο αυτές περιοχές υπήρξε ενδιαφέρον υλικό. Ειδικότερα, οι ταινίες των σπουδαστών του εσωτερικού διέθεταν συχνά ένα επίπεδο το οποίο όριζαν (ανεξάρτητα από ταλέντο) η διαφαινόμενη γνώση του αντικειμένου και η προσπάθεια να αφηγηθούν μια ιστορία που να μπορεί να μετατραπεί σε αποδεκτό κινηματογραφικό αποτέλεσμα. Δεν βλάπτει να ξαναλέγεται: στον κινηματογράφο, το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί. Τα χρόνια των πιονιέρων σκηνοθετών τελείωσαν.του Δημήτρη ΧαρίτουΕπειδή για χρόνια περίσσεψε η (δικαιολογημένη) γκρίνια για την συχνά άθλια εικόνα των ημεδαπών σπουδαστικών ταινιών, να πούμε ότι φέτος παρακολουθήσαμε μία από τις καλύτερες -αν όχι την καλύτερη- χρονιές του δραμινού φεστιβάλ. Εγχώριες κα...

Ρίχνοντας μια ματιά στις ταινίες ας ξεκινήσουμε από τα ντοκυμανταίρ πού φέτος ήταν πάνω από το 1/3 της παραγωγής. Ανάμεσά τους υπήρχε μια πολύ αξιόλογη δουλειά, ίσως ή καλύτερη του Φεστιβάλ, ή ταινία Στα Τουρκοβούνια του Λευτέρη Ξανθόπουλου. Ο σκηνοθέτης αυτός (πού είχε εντυπωσιάσει με τις προηγούμενες ταινίες του Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης και Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα) μας δείχνει τι σημαίνει να ξέρεις καλά το θέμα πού χειρίζεσαι. Ή ταινία βασίζεται στις αφηγήσεις των κατοίκων των αυθαίρετων κτισμάτων της περιοχής, οι οποίοι διηγούνται πώς έφτασαν εκεί, τι περιπέτειες πέρασαν ώσπου να εγκατασταθούν και ποια είναι τα τωρινά τους προβλήματα. Η ταινία αρχίζει όπως πρέπει και κλείνει τη στιγμή πού πρέπει. Δεν υπάρχει τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπανίσιο. Το γενικό πλάνο με τα Τουρκοβούνια καί την Αθήνα από το ελικόπτερο πού κλείνει την ταινία, δείχνει εύστοχα τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες των Ιθυνόντων να διώξουν τους λιγοστούς κατοίκους της περιοχής, ενώ λίγα χιλιόμετρα παραπέρα ή ...