Έλα να σου πω... της Κατερίνας ΦιλιώτουΕπιλέγει και σχολιάζει ο Λευτέρη ΞανθόπουλοςΟ Γιάννης και η Σοφία είναι παντρεμένοι εδώ και 20 χρόνια. Η ζωή τους κυλάει ήρεμα, μέχρι που η Σοφία, εκείνο το μοιραίο πρωινό, περνάει από τον υδραυλικό για τον χαλασμένο θερμοσίφωνα. Επιστρέφει αναστατωμένη στο σπίτι κι εκεί, μπροστά στον άντρα της, την έφηβη κόρη της Μαρία και την οικογενειακή τους φίλη Πέπη, αποφασίζει να μιλήσει: - θέλω να σας πω κάτι.. Γιάννη, άκου, σήμερα χωρίς να το θέλω μου συνέβηκε... Δηλαδή το έκανα... Κατάλαβες; - Όχι. - Γιάννη σήμερα το πρωί, εγώ πήγα μ' έναν άλλο άνθρωπο... Δεν το περίμενα ποτέ, δεν το 'θελα, μου βγήκε... Η λειτουργία του κινηματογράφου στηρίζεται στις δύο μαγικές λέξεις, ευφορία ή δυσφορία. Καθώς βγαίνεις από την αίθουσα, η ταινία της Κατερίνας Φιλιώτη σε ακολουθεί και επιμένει να τη θυμάσαι.Το Έλα να σου πω, με πρωταγωνίστρια την Ντίνα Μιχαηλίδη, προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ μικρού μήκους και απέσπασε το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότ...

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, 1995Τρία σε... συσκευασία ενός (Σχετικά με την οργάνωση...)του Δημήτρη ΧαρίτουΌλα ήταν σχεδόν τα ίδια όπως και πέρσι. Έχει όμως και αυτό τη χάρη του, αφού έτσι σου δίνεται η οπωσδήποτε χρήσιμη άνεση της οικειότητας. Οι ίδιοι άνθρωποι (αρμόδιοι και μη), οι ίδιοι χοίροι, οι ίδιες χωρητικότητες αλλά και η ίδια πάντοτε αφειδώλευτη προθυμία για εξυπηρέτηση από τους... Οργανωτικάριους (ο νεολογισμός ανήκει στους ίδιους). Μόνο τα νερά της Βαρβάρας, μπροστά στο Ύδραμα, έδειχναν φέτος περισσότερα. Το μεταμεσονύκτιο χαβαλετζίδικο των «Rooms» έκλεισε πλήρες ημερών, και τη θέση του στις ομόφωνες προτιμήσεις του φεστιβαλόκοσμου κατέλαβε ο νεόκοπος «Μύλος». Διαχεόμενη υποψία ήταν ότι για αρκετούς το κινηματογραφικό φεστιβάλ αποτελούσε πρόφαση μέχρι να αρχίσει το άλλο, το ολονύχτιο ξεφάντωμα όπου και εντοπιζόταν το κύριο ενδιαφέρον τους.Κατά τα άλλα, η μόνη αλλαγή που έγινε στα χλομά και θλιβερά (ου μην αλλά και ιστορικά) «Αστέρια», την αίθουσα των προβολών, ή...