Δύο γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες: η Μήδεια και η Τροφός. Η πρώτη έχει ολοκληρώσει τον κύκλο των φονικών της για τον έρωτα ενός άντρα που την πρόδωσε. Η δεύτερη έχει γίνει μάρτυρας όλων των παρανοϊκών ενεργειών τής πρώτης. Η Μήδεια επιλέγει τη σιωπή, μπλοκάρει τα συναισθήματά της και κλείνεται στον δικό της κόσμο. Η Τροφός αντιδρά, προσπαθεί να την καταλάβει και παράλληλα, την κρίνει. Με αφορμή τη “Μήδεια” του Ευριπίδη, δημιουργείται μια νέα σκηνή, που τοποθετείται λίγο πριν το τέλος της τραγωδίας. Ο μονόλογος της Τροφού αναφέρεται σε όλα τα φονικά που έκανε η Μήδεια από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή της ο Ιάσονας.