«Συναντήσεις με τη μητέρα μου
Λέλα Καραγιάννη»
Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2006, ώρα 19:30 στην ΕΤ-1

Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε για πρώτη φορά από την ΕΡΤ στο αφιέρωμά της για την 28η Οκτωβρίου (2005), και προβάλλεται
σε επανάληψη, με αφορμή την επέτειο της εκτέλεσης
της Λέλας Καραγιάννη (8 Σεπτ. 1944)

Διάρκεια:    29 λεπτά
Σκηνοθεσία:    Βασίλης Λουλές
Παραγωγή:    ΕΡΤ ΑΕ

        Στιγμές από την δράση και την προσωπικότητα τής Λέλας Καραγιάννη, τής θρυλικής «Μπουμπουλίνας» τής Αντίστασης, μέσα από την προσωπική, τρυφερή ματιά τού γιού της Γιώργου.
        Καταζητούμενος στην διάρκεια τής Γερμανικής Κατοχής, ο νεαρός συναντούσε κρυφά τη μητέρα του Λέλα για τις ανάγκες του Αγώνα. Ακόμα όμως και κάτω από κείνες τις δύσκολες συνθήκες, είχε την ευκαιρία να απολαμβάνει την τρυφερότητα και την στοργή τής ηρωίδας, που δεν έπαψε ποτέ να είναι μητέρα.
        Παράνομες κινηματογραφικές λήψεις μεταφέρουν σπάνιες εικόνες από την Αθήνα τής Κατοχής  ενώ οι αποσπασματικές μνήμες τού Γιώργου κρατάνε, ακόμα, κάτι από την “Βιολέττα τής Πάρμας”, το αγαπημένο άρωμα τής Λέλας Καραγιάννη.     

Μερικές σκέψεις του σκηνοθέτη για την ταινία
         Φυγάδευση Βρετανών στρατιωτών με καΐκια στη Μέση Ανατολή, κατασκοπεία σε βάρος των δυνάμεων Κατοχής, παροχή πληροφοριών σε Ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις και στις ομάδες των ανταρτών, είναι μερικές μόνο από τις δραστηριότητες της οργάνωσης «Μπουμπουλίνα», της Λέλας Καραγιάννη.
         Προσπάθησα να πλησιάσω την πληθωρική προσωπικότητα της ηρωίδας και να αφήσω να αναδειχτεί η ανθρώπινη, καθημερινή της πλευρά: ο ενθουσιασμός της (όταν οι παράνομες αντιστασιακές επιχειρήσεις της είχαν αίσιο τέλος), η αγωνία της (για την τύχη των συνεργατών αλλά και της πολυμελούς οικογένειάς της), το άρωμα που της άρεσε να φοράει, ο αγαπημένος της Μπετόβεν, οι άσπρες τρίχες που άρχισαν να εμφανίζονται στα μαλλιά της, η αυταπάρνησή της στην διάρκεια των βασανιστηρίων.
         Μια ταινία για μια ιστορική προσωπικότητα μέσα από ένα προσωπικό, τρυφερό βλέμμα. Έτσι ώστε η Ιστορία να ξαναγίνει προσωπική, φιλική, υπόθεση του σύγχρονου θεατή, μια υπόθεση οικεία, που τον αφορά. Γιατί όπως λέει και ο γιος της Γιώργος «… Ήταν απλώς οι περιστάσεις: αυτές είναι που έδωσαν την ευκαιρία στη Λέλα, σ’ ότι όμορφο είχε μέσα της να ξεδιπλωθεί… Αλλά, μου φαίνεται ότι κι εσύ το ίδιο θα έκανες, αν είχες γεννηθεί την εποχή εκείνη».           

 (*)Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε επίσης στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης,
      τον Μάρτιο του 2006.