Το 22ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (5-11 Οκτώβρη), έληξε με την άνιση και άδικη απονομή των βραβείων. Ή κριτική επιτροπή του θεσμού, λειτουργώντας συμβιβαστικά, κατακερμάτισε κυριολεκτικά τα βραβεία και τα μοίρασε με κριτήρια τελείως αντί-κινηματογραφικά, δίνοντας στον καθένα από τους συντελεστές των ταινιών κι από λίγο. Δίκαια λοιπόν ή τελετή της απονομής ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών τόσο ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους σκηνοθέτες ("βραβευμένους" και μη) όσο και ανάμεσα στο κοινό πού παρακολούθησε την εκδήλωση, το οποίο παγιδευμένο μέσα στη σύγχυση πού επικράτησε, μοιράστηκε σε διάφορες αλληλοσυγκρουόμενες στις αντιδράσεις και τα γούστα ομάδες.Το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανέρωτο. Κάθε χρόνο σχεδόν, ή μεροληπτική κρίση της κριτικής επιτροπής (τα περασμένα χρόνια υπερτερούσαν στη σύνθεση συντηρητικά στοιχεία και οι αποφάσεις τους ήταν προς όφελος της Ιδεολογίας του κυβερνώντος κόμματος) ξεσήκωνε βίαιες αντιδράσεις και ή πενιχρή πολιτιστική βιτρίνα πού είναι αυτό το μεγ...

23ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣΤελικά, το 2000 αποδείχτηκε για το Φεστιβάλ της Δράμαςη καλύτερη χρονιά της δεκαετίας που (με τη σωστή αρίθμηση) κλείνει φέτος.Δάφνες και φρύγανατου Δημήτρη ΧαρίτουΑυτό το περίκλειστο περιβάλλον του χώρου, που κατά κάποιο τρόπο, η μικρή πόλη -σε αντίθεση με τη μεγάλη- επιβάλλει, συγκεντρώνει και συγκροτεί τους ανθρώπους σε ένα φιλικά ομογενοποιημένο σύνολο αλληλοκατανόησης, εκτίμησης και ενθάρρυνσης, με αποτέλεσμα η κάθε είδους μεμψιμοιρία να βαθμολογείται με αμελητέο συντελεστή. Έτσι, π.χ., την περασμένη Παρασκευή το μεσημέρι, που η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών δεξιώθηκε με επιτυχία στους δροσερούς χώρους των νερών της Αγίας Βαρβάρας τους ανθρώπους του κινηματογραφικού χώρου που βρέθηκαν με την ευκαιρία του Φεστιβάλ στη Δράμα, το θέαμα κυρίως των νέων κινηματογραφιστών, της συναδελφικότητας και της εγκαρδιότητας ήταν μοναδικό για τον τόπο μας, όπου τα «πισώπλατα» γνωρίζουν συχνή ευδοκίμηση... Αυτή είναι η μία νίκη, την οποία έχει από χρόνια κερδ...