ΦΡΙΝΤΑ ΛΙΑΠΠΑ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣΑπ' το "Δάφνις και Χλόη" στο Θόδ. ΑγγελόπουλοΜικρή σύνοψη για το ελληνικό σινεμά.Ή περίοδος από το 1906 πού έγινε η πρώτη λήψη κινηματογραφικών σκηνών στην Ελλάδα από τον Γάλλο οπερατέρ Λεόνς μέχρι και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ανάγεται περισσότερο στην "προϊστορία" του ελληνικού κινηματογράφουμ, παρά στην Ιστορία του.Από τις απόπειρες για δημιουργία κινηματογραφικών έργων ελάχιστα δείγματα έχουν σωθεί και το ενδιαφέρον τους είναι περισσότερο "φιλολογικό" παρά κινηματογραφικό. Εξαίρεση αποτελεί ίσως ή ταινία του "Ορέστη Λάσκου "Δάφνις και Χλόη" (1930) πού κι απ' αυτήν λείπει το τελευταίο κομμάτι της.Για την περίοδο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μέχρι το 1960, δεν μπορούμε να μιλάμε για ελληνικό κινηματογράφο (ως εθνική σχολή με κάποια ενότητα και συνέχεια όπως π. χ. ο Ιταλικός νεορεαλισμός στη γειτονική μας Ιταλία) παρά για μερικές εξαιρέσεις-ταινίες.Η κοινωνική ζωή του τόπου δυναστεύεται από...

Εχω εκφράσει, πολλές φορές, σε κείμενα ή σε εισηγήσεις, τη διαπίστωση και την άποψη μου ότι, την τελευταία περίοδο, με αφετηρία το 1994, το επιπέδο των ταινιών μικρού μήκους έχει ανέβει πάρα πολύ. Κι αυτό συμβαίνει, τόσο με αυτές που παράγονται στην Ελλάδα, όσο και μ’ εκείνες που γυρίζονται στο εξωτερικό από νέους έλληνες κινηματογραφιστές, που πήγαν και σπούδασαν ή είναι μόνιμα εγκαταστημένοι – π.χ. ως παιδιά ή εγγόνια μεταναστών – σε χώρες του εξωτερικού, κυρίως της Ευρώπης ή της Βόρειας Αμερικής. Και το ποιοτικό επίπεδο των ταινιών, το βλέπουμε κι εφέτος, μένει αρκετά υψηλό, με μια μικρή, έστω, πτώση, ιδίως στις ταινίες μυθοπλασίας, και κάπως λιγότερο στις ταινίες του λεγόμενου σπουδαστικού τμήματος, ενώ το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει, στη χώρα μας, το τόσο ενδιαφέρον αυτό κινηματογραφικό είδος, αντιπροσωπεύεται από τέσσε...