Αχιλλέας Κυριακίδης ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑΣ ΤΩΝ ΚΗΠΩΝ, ΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ Ελπίζω αυτό το χαρτί να μη σας τρομάζει – ή, τουλάχιστον, να μη σας τρομάζει όσο θα τρόμαζε εμένα η τυχόν απουσία του. Βλέπετε, ένας άνθρωπος που γράφει, όπως εγώ (και η σκηνοθεσία είναι μια άλλη μορφή συγγραφικής έκφρασης, πολύ λιγότερο μοναχική), ένας άνθρωπος λοιπόν που γράφει, συνήθως δεν εμπιστεύεται και πολύ τον εαυτό του ότι μπορεί να μιλήσει σ' ένα ακροατήριο με την ίδια ευκολία που, τα ίδια πράγματα, μπορεί και τ' αφήνει να κυλήσουν στο χαρτί. Πριν από λίγα χρόνια, κλήθηκα (καλή ώρα) να προλογίσω μια προβολή της ταινίας του Kauffman ­Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι­, με αφορμή την παρουσία στην Ελλάδα του σεναριογράφου της ταινίας, Jean-Claude Carrière. Αντιμετώπισα το όλο εγχείρημα με τρομερό δέος, και θυμάμαι πως το κείμενο που εκφώνησα, έφερε τον τίτλο: «Η αβάσταχτη ελαφρότητα των προλόγων». Το ...

Τα υπόλοιπα και τα επιλεγόμεναΟκτώ ταινίες με το γενικό θεματικό τίτλο «Έλληνες του Κόσμου» αποτέλεσαν την ύλη μιας καινούργιας ενότητας στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ της Δράμας. Πρόκειται για αυτές που δεν είχαν τις προϋποθέσεις να αποκτήσουν το Πιστοποιητικό Ελληνικότητας το οποίο χορηγεί το υπουργείο Πολιτισμού. Αυτό συμβαίνει όταν τόσο η ελληνική γλώσσα όσο και οι ελληνικής υπηκοότητας συντελεστές (καλλιτεχνικοί, τεχνικοί και οικονομικοί) δεν πλειοψηφούν στην ταινία. Σωστή και δίκαιη η λύση που δόθηκε από το Φεστιβάλ, αφού έτσι κανείς δεν θα 'χει λόγο να «γκρινιάζει».Του Δημήτρη ΧαρίτουΠαρ' όλα αυτά, η φετινή φουρνιά των οκτώ ταινιών δεν έκρυβε κάποια έκπληξη. Καλές τεχνικά κατασκευές, ποικιλία θεμάτων, πλην όμως αδιάφορων. Φαίνεται ότι το σύνδρομο της χορτάτης, της αποπροσανατολισμένης και φυσικά εφησυχασμένης νεολαίας είναι διεθνές. Πιθανόν άλλα σύνδρομα, όπως αυτά του «Μπιν Λάντεν» και του «Άνθρακα», να την αφυπνίσουν. Εν πάσει περιπτώσει, να ξανάρθουμε (πους «Έλληνες του κόσμου» κ...