Το 22ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (5-11 Οκτώβρη), έληξε με την άνιση και άδικη απονομή των βραβείων. Ή κριτική επιτροπή του θεσμού, λειτουργώντας συμβιβαστικά, κατακερμάτισε κυριολεκτικά τα βραβεία και τα μοίρασε με κριτήρια τελείως αντί-κινηματογραφικά, δίνοντας στον καθένα από τους συντελεστές των ταινιών κι από λίγο. Δίκαια λοιπόν ή τελετή της απονομής ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών τόσο ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους σκηνοθέτες ("βραβευμένους" και μη) όσο και ανάμεσα στο κοινό πού παρακολούθησε την εκδήλωση, το οποίο παγιδευμένο μέσα στη σύγχυση πού επικράτησε, μοιράστηκε σε διάφορες αλληλοσυγκρουόμενες στις αντιδράσεις και τα γούστα ομάδες.Το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανέρωτο. Κάθε χρόνο σχεδόν, ή μεροληπτική κρίση της κριτικής επιτροπής (τα περασμένα χρόνια υπερτερούσαν στη σύνθεση συντηρητικά στοιχεία και οι αποφάσεις τους ήταν προς όφελος της Ιδεολογίας του κυβερνώντος κόμματος) ξεσήκωνε βίαιες αντιδράσεις και ή πενιχρή πολιτιστική βιτρίνα πού είναι αυτό το μεγ...

Τα υπόλοιπα και τα επιλεγόμεναΟκτώ ταινίες με το γενικό θεματικό τίτλο «Έλληνες του Κόσμου» αποτέλεσαν την ύλη μιας καινούργιας ενότητας στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ της Δράμας. Πρόκειται για αυτές που δεν είχαν τις προϋποθέσεις να αποκτήσουν το Πιστοποιητικό Ελληνικότητας το οποίο χορηγεί το υπουργείο Πολιτισμού. Αυτό συμβαίνει όταν τόσο η ελληνική γλώσσα όσο και οι ελληνικής υπηκοότητας συντελεστές (καλλιτεχνικοί, τεχνικοί και οικονομικοί) δεν πλειοψηφούν στην ταινία. Σωστή και δίκαιη η λύση που δόθηκε από το Φεστιβάλ, αφού έτσι κανείς δεν θα 'χει λόγο να «γκρινιάζει».Του Δημήτρη ΧαρίτουΠαρ' όλα αυτά, η φετινή φουρνιά των οκτώ ταινιών δεν έκρυβε κάποια έκπληξη. Καλές τεχνικά κατασκευές, ποικιλία θεμάτων, πλην όμως αδιάφορων. Φαίνεται ότι το σύνδρομο της χορτάτης, της αποπροσανατολισμένης και φυσικά εφησυχασμένης νεολαίας είναι διεθνές. Πιθανόν άλλα σύνδρομα, όπως αυτά του «Μπιν Λάντεν» και του «Άνθρακα», να την αφυπνίσουν. Εν πάσει περιπτώσει, να ξανάρθουμε (πους «Έλληνες του κόσμου» κ...